Het lijkt wel of je in Engeland bent, ditstukje Canada doet wel heel Brits aan.

Er zijn veel pubs, Engelse tearooms waar je een High Tea kunt gebruiken en enorm veel prachtige huizen, die allemaal aan de innlet liggen.

Het lijkt wel of hier alleen maar miljonairs wonen. Je kunt helemaal om de punt van het eiland rijden, met constant uitzicht op zee met kilometers de mooiste huizen met prachtige tuinen.

Inderdaad we kunnen ons nu voorstellen dat Sarah zegt dat als je op het eiland woont je geen enkele behoefte hebt om naar het vaste land te gaan want ze hebben hier alles.

Zij vertelde dat men van plan is om een brug te gaan bouwen tussen Vancouver Island en het vaste land, maar volgens haar hebben de eilanders daar absoluut geen behoefte aan.

Er zijn meer dan genoeg winkels, enorm veel restaurants en hotels, een Imaxtheater, musea, een concertgebouw,wandel en fietspaden langs de zee en weer allerlei nationale parken.

We hebben in 8 dagen de omgeving verkend en gezellig gegeten in het appartement van Derek en Audrey die we met kerst hebben leren kennen.

Via Cowichan Village reden we de kustroutenaar Duncan, Ladysmith en Chemainus.

Chemainus leefde vroeger alleen van de houtindustrie. Nu komen er ook toeristen naar dit kleine plaatsje aan zee om de muurschilderingen te bekijken die hier door kunstenaars zijn aangebracht. Leuke plaatsjes met kleine winkeltjes, oude huizen, haventjes en sfeer.

Nog een week bleven we in het boomstammenhuis aan de Innlet.

Hier in het midden van het eiland ziet het er heel anders uit. Veel meer ruimte dan in Victoria en minder mooie huizen dan in de miljonairswijken van het zuiden.

Het was nog een paar dagen mooi weer zodat we naar Cathedral Grove reden (Mc Millanpark) waar nog Douglasdennen en Redcedars staan uit de tijd voordat Columbus Amerika ontdekte. Bomen die tussen de 80 en 90 meter hoog kunnen groeien.Heel jammer dat er in 1997 een enorme storm door dit bos raasde waarbij veel van deze prachtige oude bomen die niet zo erg diep wortelen omviel.

Ook reden we nog een keer door het Strathconapark naar Goldriver, waar vroeger de goudzoekers in het ijskoude water stonden om met hun schaaltje goud uit het water te zeven.

Zij leefden toen in erbarmelijke omstandigheden, maar als je dan ook goud vond was je binnen. In Campbell river is een museum waar alles over de First Nations, goudzoekers, houtloggers en de zalmindustrie wordt verteld.

Hier zie je ook dat zowat heel Noord Amerika en Canada vroeger van de Indianen was. Op oude kaarten zie je de oude namen van de plaatsen en de Indianenstammen.

Nu kun je ook nog duidelijk zien waar de Indianen wonen. Nergens zie je langs de weg reclameborden alleen op het land van de First Nations. De huisjes waar ze in wonen zien er niet uit en er ligt overal afval, oude auto's en rotzooi.

Vanmorgen hebben we in de stromende regen gewandeld in het Seal Bay Nationaal park wat hier aan het eind van de straat begint. Zelfs in de regen is het prachtig om in zo'n bos te wandelen. Op de grond groeien enorme varens en de bomen en rotsen zijn begroeid met mos. Overal zie je water stromen in deze regenwouden.

Eind van de middag komen de reeen uit het bos en lopen hier door de voortuinen.

Ze zijn helemaal niet bang. Je moet wel erg uitkijken als je met de auto in het donker rijdt want langs de weg staan overal reeen.

Morgen verlaten we definitief het eiland. We rijden met de auto naar Namaino langs de mooie kustroute en gaan met de ferry over naar Horseshoe Bay, we hebben dan nog tot volgende week vrijdag de tijd om vanuit Coquitlam Vancouver te bekijken want de 18e februari vliegen we naar huis om de 19e aan te komen in Dusseldorf.