Vanuit Tsawwassen (onder Vancouver) gingen wij als voetganger op de ferry naar Vancouver Island.

De auto was geparkeerd op de bewaakte parking. Vanaf de parking rijdt een shuttlebus naar de vertrekhal van BC Ferries, dus dat was goed geregeld.

Het was een behoorlijk ruwe zee, dus de restaurants werden gesloten tot we tussen de eilanden voeren waar het meteen rustiger werd. De haven van Swartzbay ligt op 1,5 uur varen en dan kun je met het openbaar vervoer verder en ben je een uur later in Victoria, de hoofdstad van British Columbia.

Een hele andere stad dan de metropool Vancouver. Veel kleiner, gezelliger en heel Engels.

Victoria is het bestuurlijk centrum van British Columbia en de stad heeft zijn bestaan te danken aan de stichting van Fort Victoria in 1843 door James Douglas.

We hadden een hotel geboekt midden in het centrum boven een gezellige pub.

Van hieruit konden we lopend het hele centrum ontdekken.

In de pubs kun je heerlijk eten voor heel redelijke prijzen en is er een enorme keuze in biersoorten.

We hadden enorm geluk met het weer want er was veel regen voorspeld (in Vancouver hadden ze wateroverlast) maar in Victoria was het 11 gr. en droog.

Het was druk in de winkels met mensen die de laatste kerstaankopen deden.

Wij liepen naar het Craigdarroch castle, een kasteel van een miljonair die in de 19e eeuw schatrijk werd van de opbrengsten van een kolenmijn. Het kasteel was mooi versierd. Jammer dat vanhet enorme park wat vroeger bij het kasteel hoorde alleen het parkeerterrein nog over was.

s'avonds maakten we kennis met Nancy en Ted (beiden Canadezen met een Nederlandse achternaam)

Het werd een gezellige avond met weer een etentje in een pub en een ritje door de stad.

Hierna gingen we naar de R.K. kerk voor de familychristmasservice en konden we meezingen met alle bekende Engelse christmascarols.

Op kerstdag ontbijt beneden in de pub en nogmaals naar de kerk (dan kunnen we er weer een jaartje tegen) Mooie kleding kun je maar beter thuislaten als je naar Canada gaat want iedereen zat gewoon in z'n spijkerbroek in de kerk. Elke keer blijkt weer dat de Canadees niet geïnteresseerd is in mode en kleding.

We bekeken het luxe Empresshotel en wandelden langs de haven.

Eind van de middag werden we opgehaald door Nancy en Ted en reden we naar het huis van Ted's dochter Erin en haar man Kevin voor het kerstdiner.

Zij wonen in een huis uit 1923 wat prachtig gerestaureerd is. In hun diningroom stond een prachtige tafel gedekt voor 10 personen. Het diner was heerlijk. Weer turkey met mashed potatoes, spruitjes, zoete aardappels, cranberriesaus, broccolisalade en koffie met petits fours na.

Was een heel gezellige avond, waarop we weereens ons Engels konden trainen.

Wat onze 2^e kerstdag is, is hier Boxingday. Alle winkels zijn open en hebben aanbiedingen (vooral electronica en kleding)

Ted en Nancy haalden ons op bij het hotel en na de thee bij hun thuis brachten ze ons weer naar de ferry en gingen wij terug naar Coquitlam.

Op oudjaarsavond zijn we thuis gebleven. Van vuurwerk hebben we weinig gemerkt, 3 knalletjes en dat was het dan.

Als je hier echt Newyearseve wilt vieren moet je naar de pub waar orkestjes spelen of naar de grote hotels waar galabals zijn.

Op Nieuwjaarsdag was het prachtig zonnig helder weer en dat bleef zo 5 dagen.

We zijn dan ook weer constant op stap geweest met de auto naar Squamish en Brackendale waar veel zeearenden in de bomen zitten. Weer naar Harrisson Springs, een prachtige tocht door het besneeuwde landschap. We bezochten Fort Langley. Het plaatsje hadden we al een paar keer bekeken, maar het fort uit 1858 nog niet.

Het fort ligt op een heuvel, een strategische plek aan de Fraserriver, waar de Hudson Bay Company een handelspost vestigde. Zij ruilden dekens, bijlen en messen met de First Nationspeople (Indianen, maar die naam mag niet meer gebruikt worden)

De Indianen hadden cranberries en zalm, maar de Engelsen waren vooral geïnteresseerd in beverhuiden waar hoge herenhoeden van gemaakt werden die in Engeland door de rijke aristocraten werden gedragen. Ook bont van wolven, nertsen, mink en vossen was goed ruilmateriaal.

Deze Engelsen trouwden met inlandse vrouwen die hun van alles leerden om in dit nieuwe land te overleven. Wij kregen een rondleiding van een Indiaan die alles wist van deze immigranten en demonstreerde hoe ze vroeger houten vaten maakten voor het vervoer van zalm e.d.

Wij wensen jullie allemaal een heel gelukkig Nieuwjaar!